A jednak... blue Monday

Dwa lata temu, jak w mordę strzelił, napisałam, że ten cały blue Monday to bzdura na resorach. Okazuje się, że to chyba jednak zależy od roku. I nie ma tu reguły bynajmniej, że jak nieparzysty, to jest ok, a jak parzysty, to do bani. Ni chu, chu. Regułą może jest natomiast, że jak się idzie z dziewczynami i hauserem na piwo (a kończy pijąc dużo wina), to potem się nie podnosi z łoża boleści przez cały dzień, a jak się podniesie 28 godzin później, to człowiek ma depresję. Nie wiem, bo mi się dopiero pierwszy raz zdarzyło w towarzystwie (cytuję) dziewic z Interaktywnego Salonu Piszących oraz wyżej wymienionego tyle wypić. Może powód jest bardziej oczywisty: w Pivie o 2 nad ranem zagrali Blue Monday New Order. A może to wynik dyskusji przy winie o efektach picia wody z konwalii, nie wiem. Prawdę mówiąc, gdyby mi Efemeryda nie przypomniała, to bym nawet nie pamiętała, że temat był poruszany. Uprzejmie proszę mi w komentarzach przypomnieć, co jeszcze było mówione, oprócz tematu przewodniego wieczoru, bo to aż za dobrze pamiętam. Pamiętam też czerwoną miseczkę i mam nadzieję, że jest jej ciepło w herbaciarni. Ach, i pamiętam, że wszystkie mamy słabość do braci Followillów, i nawet się dobrze złożyło, bo niechcący opiłyśmy urodziny Caleba.

Ach - i żeby było jasne: bawiłam się cudownie i mam nadzieję, że nie ostatni raz w tak szacownym gronie. Począwszy od dyskusji na tematy wiadome, poprzez kolegę Grahama can I have your number, oraz podobasz się tamtej koleżance, podpalanie papierosów przy śmietniku i wylądowanie w Pivie nad ranem - mam deja vu z czasów licealnych, lub wczesno-studenckich, a to jest zdecydowany komplement. Tylko wątroba już nie ta. Może mi dziś trochę blue, bo jak hauser stwierdził na Twitterze, weekendy odchodzą zbyt szybko, a powrót do szarej rzeczywistości jest bolesny. Dobrze, że jako literaci i kreatywni sercem, mamy swój świat po drugiej stronie lustra, do którego się możemy schronić i fajnie, że się tam czasem wzajemnie zapraszamy.

Czytelników spoza szacownego grona przepraszam za tę prywatę, ale musiałam, no musiałam.